جراحی زیبایی

تفاوت های تنهایی در زنان و مردان

تفاوت های زنانه و مردانه در همه ابعاد روحی این دو جنس قابل بررسی است. تنهایی به عنوان یک مسئله دارای عوارض متفاوت و راهکارهای نامشابهی برای زنان و مردان است. برای دانستن این تفاوت ها با ما باشید.

وقتی اوضاع برای زن ها خوب پیش نمی رود، افسردگی آرام آرام در زندگی شان خانه می کند، اما مردها در زمان هجوم احساسات ناخوشایند، اغلب به خشم پناه می برند. ساختار مغز خانم ها و آقایان تفاوت هایی با هم دارد. تفاوت هایی که در مواجهه آنها با اتفاقات موجب می شود که هر کدام از این دو جنس رفتار و واکنش های متفاوتی نسبت به یک موضوع مشترک از خود نشان بدهند اما شاید برای تان جالب باشد که بدانید این دو جنس، با یک دنیا تفاوتی که دارند، چطور با تنهایی روبرو می شوند و کدام شان بهتر با این احساس ناخوشایند مبارزه می کنند.

کدام یک تنهاترند؟

تحقیقات انجام شده نشان می دهند زن ها در هر سن و با هر سبک زندگی، بیشتر از مردها احساس تنهایی می کنند؛ اما جای تعجب دارد که این نتیجه در مورد مجردها صادق نیست. در حالی که زن های متاهل بیشتر از مردهای متاهل از هجوم احساس تنهایی شکایت می کنند، مردهای مجرد بیشتر از زن های مجرد با این احساس دست و پنجه نرم می کنند.

این که چرا زن های مجرد کمتر از مردهای مجرد با احساس تنهایی درگیرند و چرا خانم های متاهل بیشتر احساس تنهایی می کنند، در بررسی های پژوهشگران مشخص نشده است؛ اما با توجه به عادات اجتماعی خانم ها و آقایان تا حدودی می توان دلیل این تفاوت ها را حدس زد. واقعیت این است که زن ها اجتماعی تر از مردها هستند و به دوستان نزدیک و صمیمی شان بیشتر از روابط عاشقانه اهمیت می دهند؛ به همین دلیل وقتی خانم ها همسری ندارند، به خاطر دایره ارتباط قوی دوستانه و فامیلی که برای خود ساخته اند، کمتر احساس تنهایی می کنند.

خانم ها به این روابط اجتماعی صمیمانه اهمیت بیشتری می دهند. وقتی به هر دلیلی از این شبکه حمایتی فاصله می گیرند، بیشتر از مردها احساس تنهایی می کنند. با توجه به این که اغلب زن ها بعد از ازدواج تا اندازه ای از دوستان صمیمی شان فاصله می گیرند و درگیر مناسبت های خاص زندگی مشترک می شوند، بیشتر از زمان تجردشان احساس تنهایی می کنند. این ضربه های تنهایی در زنان بیشتر عوارض خود را نشان می دهد.

تئوری تنهایی

تنهایی تجربه بلااستثنای تمام آدم ها بوده و از جنبه علمی همیشه مورد کنکاش و بررسی محققان علوم مختلف بوده است.

کنت کرامر و جوان باری از دانشگاه ساسکاچون کانادا در سال ۱۹۹۹ تحقیقی بر روی هفت مورد از متداول ترین مقیاس های تنهایی انجام دادند. آنها دریافتند که با چهار فاکتور در ارتباط هستند: انزوای اجتماعی، انزوای احساسی، تاثیر منفی یا عواطف و انزوای خانوادگی.

ریچارد بوت استاد روانشناسی و متخصص روان درمانی می گوید:» به تعداد کسانی که درباره تنهایی تحقیق کرده اند، تئوری در این زمینه وجود دارد. اکثر آنها بر این باورند که تنهایی ابعاد مختلفی دارد که شامل: کمبود مهارت های اجتماعی، مشکلات موقعیتی – برای مثال انزوای جغرافیایی یا اجتماعی – داشتن انتظارات غیر واقعی از خود و دیگران، سابقه وابستگی ناکارآمد، مثل مشکل در ایجاد اعتماد و محبت در ابتدای تشکیل خانواده، برخی سبک های فکری در مورد جهان و حل مشکلات، اعتقادات خاص درباره علل اتفاقات و سایر رفتارهای مردم می شود اما تجربه شخصی از تنهایی در قلب موضوع است و گاهی اوقات آن قدر شدید است که افراد تنها به هیچ چیز دیگری نمی توانند فکر کنند.»

کدام شان با تنهایی بهتر کنار می آیند؟

شواهدی در مورد این که کدام جنس از پس مبارزه با احساس تنهایی و مهار کردنش بهتر بر می آید وجود ندارد و می توان گفت که هر یک از دو جنس، به شکل متفاوتی سعی می کنند با این احساس کنار بیایند. وقتی سروکله احساس تنهایی پیدا می شود، مردها به گروه های دوستی پناه می برند و خودشان را در جمع های شلوغی از دوستان و آشنایان گم می کنند؛ در حالی که زن ها برای پیدا کردن رابطه ای صمیمانه به هر دری می زنند و به جای این که سراغ جمع های شلوغ دوستانه بروند و به خوش گذرانی جمعی فکر کنند، روابطی را که عنصر صمیمیت در آن پررنگ تر از خوش گذرانی است، جستجو می کنند.

وقتی مردها به عنوان عضوی از جمع های شلوغ به رسمیت شناخته می شوند و به این جمع ها دعوت می شوند، کمتر احساس تنهایی می کنند؛ در حالی که دورهمی های دسته جمعی نمی تواند چیزی از تنهایی خانم ها کم کند.

به عبارت دیگر، کمیت آدم هایی که اطراف مردها جمع می شوند می تواند تنهایی شان را از آنها بگیرد در حالی که زن ها به کیفیت روابط، بیشتر از کمیت آنها اهمیت می دهند. معیار مردها برای تنها بودن یا نبودن، حضورشان در گروه های بزرگ دوستی است اما زن ها اگر دوست صمیمی نداشته باشند، خود را تنها ارزیابی می کنند.